اگر احمدی نژاد نبود

سوال محوری این یادداشت آن است که "آیا اگر دکتر احمدی نژاد نبود و یا با اقبال ملی در راس جنبش ضداشرافیگری قرار نمی گرفت، وقایع تاریخ معاصر ایران در همین مسیر طی شده پیش می رفت و یا حوادث، مجرای تاریخی دیگری را پیدا می کرد؟ آیا واقعا ممکن بود که تحولات سیاسی ایران در جهت معکوس جریان حاضر سیر کند؟ آیا حجت الاسلام هاشمی رفسنجانی به عنوان فرمانده آشکار و پنهان دولتهای پنجم تا هشتم ، می توانست شرایط پیش از سال 84 را لااقل برای مدت درازی تثبیت کند؟"

برای ارائه پاسخی دقیق و علمی به این پرسشها ابتدا به ظهور پدیده ای به نام "تمنای تغییر" در جامعه ایران ، از ابتدای دهه 70 پرداخته و در ادامه به ظهور "خاتمی" و "احمدی نژاد" به عنوان دو چهره ای که از درون پدیده "تمنای تغییر" برآمدند تا به این نیاز عمومی پاسخ دهند می پردازیم.